I na ovim lokalnim izborima, političke stranke su na liste stavile svoje najviše funkcionere, očekujući da će to doprinjeti boljem izbornom rezultatu. Međutim, brojni lideri stranaka, ministri i drugi visoki funkcioneri su debelo podbacili kada je u pitanju broj osvojenih glasova. Da li je uzrok tome to što su građani prepoznali da visokim funkcionerima nije mjesto na lokalnim izborima ili su u pitanju unutarstranačke smicalice?
Najjači politički aduti, visoke funkcije i zvučna imena, uglavnom su se pakazali kao totalni promašaji. Iako su zbog visokih funkcija imali daleko veći prostor za kampanju, brojni ministri nisu ostvarili značajan uspjeh na odborničkim listama.
Tako je ministar zdravlja i socijalne zaštite Republike Srpske Alen Šeranić osvojio skromnih 1.768 glasova, pa je ostao iza drugih kandidata na listi SNSD-a koji su osvojili višestruko veću podršku birača.
Ministar poljoprivrede, šumarstva i vodoprivrede Savo Minić se takođe neslavno proveo u Šamcu, gdje je na odborničkoj listi SNSD-a osvojio samo 652 glasa.
Kada su u pitanju funkcioneri reprezentacije Republike Srpske u Sarajevu, kako je zovu predstavnici vlasti, većina njih se na izborima provela kao bos po trnju.
Staša košarac, ministar spoljne trgovine i ekonomskih odnosa BiH u Istočnoj Ilidži dobio samo 894 glasa iako je bio nosilac liste SNSD-a. Nešto bolje je prošao ministar finansija i trezora Srđan Amidžić, koji je u Banjaluci dobio 5.541 glas.
Ministar bezbjednosti BiH i predsjednik DNS-a Nenad Nešić nije bio kandiat, ali je njegova stranka ostvarila poražavajući rezultat i ostala bez odbornika u većim gradovima – Prijedoru, Banjaluci, Bijeljini. Bez značajnijeg uspjeha prošli su još neki lideri političkih stranaka.
Nenad Stevandić, predjednik Ujedinjene Srpske ali i Narodne skupštine Republike Srpske, kao nosilac odborničke liste u Banjaluci, dobio je 1.755 glasova, a Darko Banjac, predsjednik Narodne partije Srpske i narodni poslanik je u Kozarskoj Dubici dobio podršku 1.207 birača.
To što su se ove osobe uopšte našle na listama za lokalne izbore, smatraju analitičari, pokazuje da su kod sastavljanja istih brojne stranke imale ozbiljne kadrovske probleme.
„Onda su igrali na tu kartu, da su oni koji su godinama zasjeli u ministarske fotelje obavljaju odgovorne i važne funkcije, da su oni ti koje građani prepoznaju i da će to biti taj prelomni trenutak zbog kojeg će im neko dati glas. (00.58) Na drugoj strani vi ste imali ministre, ljude iz parlamenta koji su građanima u lokalnoj sredini uglavnom poznati iz medija i preko društvenih mreža. Znači oni nisu bili na terenu, oni nisu bili u neposrednoj komunikaciji sa građanima i sam taj mali broj glasova koji su dobili govori zapravo o čemu se radi“, smatra politikolog Tanja Topić.
I prije izbora se znalo, a sada je potvrđeno da većina pomenutih funkcionera i nije imala namjeru da ministarsko ili poslaničko mjesto zamijeni odborničkim, nego su na listama bili iz drugih razloga svjesno varajući birače.
„Njima uopšte nije mjesto na tim listama jer je jasno da oni ne žele da se odreknu funkcija na nekom višem nivou i da su oni na te liste došli da bi na neki način doprinjeli atmosferi atraktivnosti te liste. Oni nisu na terenu direktno radili za sebe znajući jednostavno zbog čega su tu“, kaže novinar Đorđe Vujatović.
Ovakav nesrazmjer, ponovo je potvrdio i postojanje unutarstranačkih struja. U tom prostoru se prepliću brojni interesi političkih partija ali i onih koji iste finansiraju, pa se ispod površine nekima daje vjetar u leđa, dok se istovremeno koči prolaz drugih kandidata.