Koliko je željko ivanović, na vrhuncu svog intelektualnog napona, vulgarno izvrijeđao Patrijarha Porfirija i Mitropolita Joanikija, toliko bi trebalo da je otrijeznio one Srbe u Crnoj Gori koji su na parlamentarnim izborima prošle godine glasali koaliciju “Crno na bijelo” i one za koje je koncern Vijesti simbol profesionalnog i nezavisnog informisanja.
Istine radi, broj takvih Srba nije velik, ako uzmemo u obzir na sveukupan broj Srba u Crnoj Gori. Ali i taj minoran broj Srba (od dva do tri odsto) minulih je godina ukazivao povjerenje političkim projektima Druge porodice (Pozitivna i URA), zaveden njihovim ispraznim i plitkoumnum građanskim floskulama čija se suština svodi na to da u Crnoj Gori treba svi da uživamo jednaka prava i slobode, i to nauštrb srpskih nacionalnih interesa.
A šta se krije pod tim slatkorječivim parolama Drugofamilijaša, tj. Trećecrnogoraca Srbi su imali prilike da se uvjere upravo u tom periodu kada je manji dio njih smatrao da će tzv. građanski, zeleni, ekspertski i prošlošću “neopterećini” politčki subjekti bolje raditi na zaštiti njihovih nacionalnih interesa od prosrspkih grupacija koje su prema njihovom mišljenju isuviše desno pozicionirane za njihove pojmove.
A šta su zauzvrat dobili dobili od političkih prvaka Druge familije-nešto umiveniju verziju antisrpstva koja se ogleda:
-u konstatnom nametanju krivice srpskom narodu za zločin u Srebrenici počevši od Nikšićke ucjenjivačke platforme do nedavno usvojene Rezolucije u Skupštini Crne Gore, u čemu su imali nesebičnu pomoć političkih subjekata koji egzistiraju zahvakjujući srpskim glasova;
-održavanju najboljih mogućih odnosa sa lažnom državom Kosovom odakle je vjekovnih ognjišta isjerano stotine hiljada Srba i Crnogoraca;
-zaklinjanju na vjernost NATO paktu koji je prije 20-ak godina sijao smrt duž Srbije i Crne Gore;
-promovisanju najnižih kulturoloških vrijednosti sa Zapada koji imaju za cilj uništenje porodice kao osnovne vertikale jednog društva, brisanje osobenosti jednog naroda i stvaranje identiteta koja vodi totalnoj defetizmu, beznadežnosti, relativizaciji i otuđenosti;
-marginalizovanju uloge SPC-a u društvu;
I zaista uspjela je Druga familija, preko Vijesti, NVO-a i politčkih partija da “obezglavi” mali procenat Srba koji je, međutim, svojim glasovima značajno doprinio artikulisanju njihovih ideja na političkom sceni Crne Gore.
Jedno je sigurno, da nije bilo srpskih glasova kolaicija “Crno na bijelo” bila bi na ivici cenzusa, a velika je vjerovatnoća da ga ne bi ni prešla. Zahvaljujući zabludjelim Srbima, srpski nacionalni interesi se ne uzimaju za obzir prilikom donošenja odluka u zakonodavnoj i izvršnoj vlasti. I kada bi Skupština ili Vlada pokušale da usvoje odluke(Temeljni ugovor, popis,..) koje bi se direktno ticale položaja Srba u Crnoj Gori, ispriječi se URA-a sa svojim ucjenjivačkim kapacitetom čijoj snazi su kumovali upravo glasovi zavedenih Srba.
Nažalost, u skupštinskim klupama i dalje se mogu pronaći tzv. NATO Srbi koji zastupaju interese Druge familije i sada promovišu ideje o ekspertskoj Vladi. Naravno, pakt sa Drugom familijom su usput krunisali napredovanjem u službi. Otužno je bilo tokom rasprave o smjeni Vladimira Leposavića i Rezoluciji o Srebrenici slušati te i takve Srbe kako, po nalogu dvoglave aždaje Perović-Ivanović, napadaju Srbiju i zvanični Beograd. A tek sam čin samospaljivanja prilikom glasanja o Rezoluciji o Srebrenici kojim si “svom” narodu prilijepio etiketu genocidan bio je dovoljan razlog da se taj mali broj tzv. prograđanskih orjentisanih Srba dozove sebi i zapita kome je i zašto dao glas 30. avgusta prošle godine.
Ako pak ni besomučna kampanja Vijesti, u koordinaciji sa medijima Prve familije, protiv SPC-a i ustoličenja Mitropolita Joanikija tokom avgusta i početkom septembra nije uvjerila malu,ali za Drugu familiju dovoljno značajnu, grupicu zabludjelih i lakovjernih Srba u suštinu misije Drugofamilijaških partija, medija i NVO-a, onda je maglu ispred njihovih očiju definitivno “otjerao” željko ivanović.
Nakon željkovog šarliebdoovskog nastupa i pokušaja valjanja kroz blato Patrijarha Porfirija i Mitropolita Joanikija početkom sedmice, čini se da je i taj mali procenat zalutalih Srba progledao i shvatio da je pogriješio što je od Drugofamilijaških institucija svojevremeno tražio potvrde o prijemu u porodicu “građanista”. Da bi se osjećao građaninom u Crnoj Gori, nikom nije potreban sertifikat koji izdaju Drugofamilijaške neformalne poluge moći. Srbi su svoje građanstvo dokazali tokom prošle godine na mirnim i dostojanstvenim litijama posle kojih se na ulicama crnogorskih gradova nije mogao pronaći nijedan papirić i opušak. Svojim perfidnim igrama Drugofamilijaška hobotnica koju čine mediji, NVO-i partija sa pet odsto dobijenih glasova, sada nas ubjeđuju da spektakularne litije nisu doprinijele padu DPS-a, već njihov 30-ogodišnji “građanski otpor”. Ako su nam “oteli” pobjedu 30. avgusta i predstavili kao svoju, nemojmo dozvoliti da nam oduzmu i mrvu nacionalnog dostojanstva, što već mjesecima rade tako što udaraju na najdugovječniju društvenu insituciju srpskog naroda-SPC.
Pokušali su u nju da nam otmu i da je uobliče po sopstvenim željama, ali se ona oduprla i njihovim, kao i ranijim Milovim naletima.
U pamet se Srbi! Nemojte više biti “topovsko meso” onih koji vaša najintimnija i najčistija osjećanja zloupotrebljavaju za svoje prljave poslove i dilove. Nemojmo dozvoliti da sav uloženi trud tokom borbe protiv DPS “prospu” oni čija se društvena misija svodi na ozdravljenje DPS-a.