Lider Slobodarske partije Austrije (FPO), koja se zalaže za članstvo Srbije u EU, a protivi nezavisnosti Kosova – Herbert Kikl na parlamentarnim izborima u Austriji ostvario je istorijski rezultat, koji bi mogao da ispuni njegov san – da postane „narodni kancelar“, što je bio njegov slogan u predizbornoj kampanji.
Njegova stranka je prvi put u posleratnoj istoriji Austrije pobijedila na parlamentarnim izborima i došla u situaciju da može da formira vladu. To, međutim, neće biti jednostavno, jer Kikl nije „primamljiv“ koalicioni partner, zbog koketiranja ekstremnom desnicom.
Bečki odbor FPO-a u junu je podnio zahtjev Skupštini Beča u kojem se ističe da „Kosovo nije nikakva nezavisna država“, te da je njegovim priznanjem prekršen i pogažen suverenitet i teritorijalni integritet Srbije, kao i Rezolucija UN 1244, zbog čega smatraju da austrijska vlada nije smjela da prizna nezavisnost Kosova.
Sam Kikl je prije dve godine za jedan srpski medij izjavio da Kosovo više liči na „neuspjelu“ nego na suverenu državu, gdje je i dalje raspoređena međunarodna vojna misija kako bi se održala bezbjednost i spriječilo nasilje. Istovremeno, ukazao je da je Srbija važna evropska država sa veoma bogatom istorijom, koja je oduvek bila vezana za sudbinu Austrije, te da je i danas važan dio evropske zajednice naroda i faktor stabilnosti na Balkanu.
Ipak, predizborna kampanja svih ostalih učesnika na austrijskim parlamentarnim izborima bila je usmjerena protiv Kikla, optužujući ga da je ekstremni desničar koji koketira sa prošlošću.
Kiklu je put do čela FPO-a otvorila afera „Ibica“ zbog koje je daleko poznatiji lider slobodaraca, harizmatični Hajnc Kristijan Štrahe morao da podnese ostavku.
Inače on je bio pisac govora Jerga Hajdera, nekadašnjeg lidera FPO pod kojim je stranka ostvarila značajne rezultate.
U jednom od govora, koji je Kikl napisao, Hajder je nazvao predsjednika Francuske Žaka Širaka „džepnim Napoleonom“, što je dovelo do zahlađenja bilateralnih odnosa dvije zemlje.
U vladi kancelara Sebastijana Kurca, čiji su članovi bili i slobodarci, Kikl je bio ministar unutrašnjih poslova, koji je stalno i bio kritikovan zbog tvrdog stava prema imigrantima. Upravo zbog tog stava, a i odbijanjem da se distancira od radikalne, ekstremne desnice, Kikl je postao nepoželjan partner koalicioni partner za sve ostale partije. Tako je lider Narodne partije Austrij i još uvek aktuelni kancelar Karl Nehamer rekao da ne može da zamisli Herberta Kikla kao kancelara, iako može da zamisli saradnju sa slobodarcima.
Svoju političku snagu, Kikl je izgradio prije svega tokom pandemije korona virusa, kao glasan kritičar vakcinacije i svih preduzetih antikovid mera. I rat u Ukrajini, uvećao je njegovu popularnost, što je slučaj sa desnicom i u drugim evropskim zemljama. Kikl je bio glas koji se usprotivio politici zvaničnog Beča da zauzme jednu stranu u rusko-ukrajinskom sukobu i slijepo slijedi politiku sankcija EU, smatrajući da Austrija time odstupa od svoje neutralnosti. Kikl i njegova stranka su protiv sankcija uvedenih Moskvi, ali se on nakon dolaska na čelo partije odmah distancirao od ugovora koji je njegov prethodnik sklopio sa Putinovom Jedinstvenom Rusijom o stranačkoj saradnji.
Pobjeda na parlamentarnim izborima ne treba da čudi, budući da je usledila nakon što je FPO pobedio u Austriji i na izborima za Evropski parlament, što je dodatno dalo „vjetar u leđa“ Kiklu.
Tako je on sa mađarskim premijerom i liderom Fidesa Viktorom Orbanom i liderom stranke ANO i bivšim češkim premijerom Andrejem Babišem potpisao „Patriotski manifest“, kao osnovu za formiranje frakcije „Patriote za Evropu“ u Evropskom parlamentu kojem treba da se priključe druge partije desnog spektra.
Za Kikla je to, kako je rekao, bio istorijski dan, dan ulaska i novu eru evropske politike.
„Eru slobode, suverenosti, mira, blagostanja i evropskih vrijednosti“, rekao je Kikl, kojem će biti potrebno dosta političke umješnosti i volje za kompromisom, kako bi pronašao koalicionog partnera i napravio i drugi istorijski rezultat, te postao novi kancelar Austrije.
Kikl je odrastao u radničkoj porodici i pohađao je osnovnu školu u mjestu Radentajn, a potom je završio gimnaziju u Špitalu na Dravi.
Poslije dobrovoljno odsluženog vojnog roka upisao je najpre novinarstvo i političke nauke na Univerzitetu u Beču, a zatim i filozofiju i istoriju.
(Kosovo Online)