„Šta ćeš ti pope u Skupštini. Idi u crkvu i krsti djecu“, kazao je Milorad Dodik poslaniku Srpske demokratske stranke Savi Kneževiću iz Teslića, onog dana u Narodnoj skupštini, održanoj u Bijeljini 1998., kada se svim silama borio da dobije premijerski mandat.
Knežević je bio sveštenik i borio se tada žestoko protiv Biljane Plavšić i Milorada Dodika, njenog favorita za premijera Republike Srpske, nazivajući ih „bezbožnicima“.
Čarke, verbalni sukobi između Dodika i poslanika SDS i SRS dominirale su tokom cjeodnevnog zasjedanja NSRS, koja je na kraju čekićem tadašnjeg predsjednika NSRS Dragana Kalinića i okončana nešto prije pola noći.
Odlaskom skupštinskog rukovdstva i poslanika SDS-a i SRS-a, uslijedilo je vijećanje po hodniicma tadašnje predsjednice Biljane Plavišić, Živka Radišića i visokog predstavnika Karlosa Vestendorpa.
Plavšićeva je zahtijevala da svi idu za Banjaluku i da sledećeg dana održe skupštinu i izaberu Milorada Dodika za predsjednika Vlade.
Na hodnicima se pravio i spisak minisatra buduće Vlade, a protiv odlaska u Banjaluku bio je Dodik, koji je insistirao da se sjednica održi odmah i da se spriječi razlaz poslanika koji su ostali.
Dodikovi glavni partneri tada su bili poslanici iz Federacije BiH, Stranke demokratske akcije i Stranke za BiH…i konsultanti iz međunarodne zajednice.
Uslijedile su i konsultacije sa Beogradom, koje je tokom noći održavao Živko Radišić, a Dodik je u jednom holu Vestendropu „zaprijetio“ – nemojte da me ostavite da ja izađem i govorim o ekspozeu a da na kraju nema dovoljno ruku da se to i izglasa.
Snage SFOR-a su preuzele ulogu obezbjeđenja i dovođenja poslanika na skupštinu, a obezbijeđen je i javni tv prenos kada su iz banjalučkog studija, tadašnjeg SRT-a preuzeli posao direktnog prenosa te skupštine, koji je prethodno rađen iz centralnog studija na Palama.
Na kraju u ranim jutarnjim satima narednog dana izabran je Milorad Dodik i članovi njegovog kabineta…Biljana Plavšić je tada izgovorila za skupštinskom govornicom da je to „prva Vlada koja je krštena, jer je izabrana na Krstovdan“, 18, januara 1998. godine.
Pored poslanika okupljenih oko Biljane Plavšić, socijalista Živka Radišića i Dodikova dva poslanika, ostali su bili iz Federacije iz bošnjačkih i hrvatskih stranaka, tada je Dodik glasao za sebe i članove svog kabnieta.
SFOR je doveo jednog poslanika koji je trebao za kvorum, čuvenog Franja Majdančića, koga su našli u Brčkom, a tom skupštinom je presjedavao potpredsjednik NSRS Jovan Mitrović iz stranke koju je formirala Biljana Plavšić.
Bila je to Vlada kojoj su glavni konsultanti bili iz OHR-a i američke ambasade, koje su ga uz pomoć stranaka iz Federacije održavale na vlasti.
U to vrijeme čuvene su i Dodikove izjave „ko voli i i ide u crkvu neka ide u SDS“.
Glavni zagovornik saradnje sa Sarajevom i prenosa nadležnosti s Republike Srpske na BiH bio je Dodik u to vrijeme. Uspostavljao je razne zajedničke službe na nivou BiH, pravio razne spiskove nepodobnih Srba iz tog vremena, prekidao sve veze sa Srbijom, protjerao je i dinar kao platežno sredstvo i prekinuo platni promet s tadašnjom Jugoslavijom…
Bio je miljenik Slobodana Miloševića, koga je na kraju rušio… Učestvovao je aktivno u odvajanju Crne Gore od Srbije…
(BN) Foto: Arhiva/Agencije