Umirovljeni episkop zahumsko-hercegovački i primorski Atanasije Jevtić preminuo je poslije teške borbe sa virusom korona u Trebinjskoj bolnici.
Njemu se stanje pogoršalo prije dva dana, nakon čega je priključen na respirator zbog obostrane upale pluća.
Vladika Atanasije je bio jedan od najznačajnijih teologa i autor velikog broja radova i knjiga, kao i prevoda najvažnijih djela pravoslavne misli.
Atanasije je rođen kao Zoran Jevtić 8. januara 1938. godine u selu Brdarica kod Šapca. Završio je bogosloviju u Beogradu (u generaciji sa episkopima Amfilohijem i Lavrentijem). Upisao je Bogoslovski fakultet 1958, a zamonašen je 3. decembra 1960. godine.
Diplomirao je na Bogoslovskom fakultetu juna mjeseca 1963, a sljedeće 1964. godine odlazi na Teološku akademiju na Halki (Turska), a potom na Teološki fakultet u Atinu. Tu je odbranio doktorsku tezu iz dogmatike na temu „Eklesiologija apostola Pavla po Svetom Jovanu Zlatoustom“.
U jesen 1968. godine odlazi u Pariz, gdje najprije nastavlja bogoslovske studije na Institutu Svetog Sergija i dalje usavršava znanje francuskog jezika. Poslije provedene jedne godine izabran je za profesora na Institutu. Naredne tri godine je predavao Uvod u bogoslovlje i Patrologiju sa Asketikom, a posljednju godinu predavao je i Istoriju crkve vizantijskog perioda.
Vratio se iz Pariza 1972. godine i od tada je na Bogoslovskom fakultetu SPC u Beogradu niz godina predavao Istoriju hrišćanske crkve, neko vrijeme Istoriju srpske crkve, a 1987. izabran je za redovnog profesora Patrologije. Biran je za dekana Bogoslovskog fakulteta u periodu 1980—1981. i 1990—1991. godine.
Tokom rada na fakultetu, objavio je oko stotinu naučnih radova. Otvoreno istupa, zahvaljujući odličnom poznavanju filozofske i teološke misli i svojom svestranošću, ostvarujući dijalog sa tadašnjim zastupnicima marksizma i materijalizma.
Od 1991. bio je episkop banatski, a već sledeće godine je određen za episkopa zahumsko-hercegovačkog. Izabran je za prvog rektora novootvorene Duhovne akademije Svetog Vasilija Ostroškog u Srbinju, 1994. godine. Uslijed teške povrede, povukao se sa arhipastirskih dužnosti uz saglasnost Svetog arhijerejskog sabora. Privremeno je vršio dužnost administratora Eparhije raško-prizrenske, nakon razrješenja episkopa raško-prizrenskog Artemija.
